Jesień (wiersz)

Słyszysz?

To jesień idzie

stąpa cicho parkową aleją

Bicie naszych serc

potrząsa koronami siwiejących drzew

opada na nas lament umierających

Niezdecydowany wiatr

dmie to słabiej, to mocniej

omiatając nas chmurą wirujących wspomnień

Opadłe owoce

gniją na brzegu wątłego strumienia

przypominając nam o naszym miejscu

Dziś wieczorem spadnie deszcz

by zmyć z nas wszystkie brudy

nieczystość gorących dni

Już niedługo nastanie nowa pora

Czyśćcowy czas.