mea culpa (wiersz)

ciągle wziewam te opary grzechu

chyba nie przestanę nigdy

walić głową w spękane już lustra

dla momentów niekochania

co trapiły wtedy twą głowę

niedowierzania łzy w sobie noszę

jak krople krwi co spadały z impetem na ulubione spodenki w kratę

wiem nie rozumiałaś

nie wiedziałaś jakie były koleje zdarzeń by wydać mnie pod rzetelną presją

bardzo cię kocham...