Himalaje (wiersz)
Pawe?
Jak lekko spinać się i nie upaść na szczycie.
Jaka łatwa droga wiedzie z góry do niebytu.
Właściwie otchłań leży na równinie.
Zastawić życie, by iść w najwyższe góry?
Niektórzy pochwalą radykalny wyczyn.
Inni dostrzegają niedostatek namysłu.
Ludzka miara powiększa się na szczytach.
Małość pozostaje na dole.
Prościej będzie wywrócić porządek rzeczy.
Bohatersko przepaść przez nieludzki wysiłek.
Z barbarzyństwem na Ziemi oswajanym permanentnie.
Niebo przestaje nęcić. Rekord - najcenniejszym trofeum.
dobry
1 głos
przysłano:
14 czerwca 2018
(historia)
przysłał
Arian –
14 czerwca 2018, 19:03