Poranny (wiersz)

trzeba było się zdecydować 

wybrać coś z ogromu tej ulicy 

z brzegu krzeseł stolików spodcieni 

w deszczu pelargonii 

jaskrawe żółtobrunatne plamy 

na kamieniu o godzinie 

która ledwie zmywała z bruku

odchodzącą noc

i nie tęsknić już

za snem bliskim 

zbyt bliskim zmysłom 

że jeszcze mógł wypatrywać 

doganiać 

aż cienka nić Ariadny 

zerwała się o krawędź

budynku 

i wyszłam

w oślepiający blask 

łagodne kontury miasta