*** (wiersz)

że oddycham
że rozkładam ręce w
fizycznym uśmiechu ciała

że
zapętlona
własnym tchnieniem
światłem owinięta jak szalem
idę

że
nie spieszę się
nie liczę
czasu
że gdy przyjdę
zegary nakręcą się same

że oddycham że obracam wnętrze dłoni
do słońca
że drga na mnie promień
że otwieram nim wszystkie drzwi

że jestem coraz większa
coraz dalsza

jak kręgi na wodzie

***

wybrzmiewam w ciszy
trącana wiatrem rozwieszona struną
między gałęziami wiekowego drzewa
wybrzmiewam

napięte do granic możliwości ciało
rozciągnięta skóra rezonuje
usta układają się w doskonały okrąg
by głos
niósł się lepiej

wybrzmiewam
pijana do nieprzytomności
zapachem szelestem półcieniem

tak przesycona
że ciało nabiera barwy tego
co pulsuje mi pod powiekami

wybrzmiewam sama nie samotna
pełna
przelewam się
przenikam się
przetwarzam
żywa harfa Eola
żywa muzyka
ja żywa