*** jeszcze w tym życiu / może być tyle miłości (wiersz)

o nie. tematyka zupełnie nie moja. nie zabieram głosu.

Panie Wiesławie nie wypowiadam się w poruszonym temacie bez wątpienia wartym niejednego ujęcia. Nawet w wierszu, gdzie chyba najtrudniej nie uderzyć w banał. Przyznam że w przestrzeni chłodnej gotyckiejświątyni takowa prostota wybrzmiałaby nawet jako wiersz w ścisłym znaczeniu. Tutaj odbieram to jako pewnego rodzaju świadectwo, pragnienie ludzkie (pragnienie tekstu stania się wierszem???). Z szacunkiem dla prostoty i duchowości uśmiecham się życzliwie, ale nie mogę pańskiego tekstu ani oceniać, ani traktować jak poetycką wypowiedź.
Z wyrazami szacunku Arkadiusz R. Skowron
(prywatnie nie maluję twarzy;-) to tylko moja kretyńska kreacja)

ufff...TYLE i TYLE i TYLE...i niewiele.

Aż chce się powiedzieć: ale to jest przecież oczywista oczywistość...

Panie Wiesławie, przecież to było milion razy przedstawiane w taki sposób. Optymistyczna wersja przyszłości, a może chęć przekonania się, że będzie dobrze, że jeszcze tyle do zrobienia, jeszcze tak fajnie będzie. Z całości wzięłabym:
"można pokochać Jezusa
w człowieku
gdy się szamocze
w gąszczu własnych pragnień", bo wybija się na tle wyliczankowej "tylości". reszta to tylko powtórzenie słów i myśli.

e, to ja jednak zabiorę głos. przeczytałam raz jeszcze i powiem tak:mnie denerwuje bardzo narzucanie miłości do konkretnego Boga. Jezus to dobro np. prawda? dlaczego więc nie "można pokochać dobra
w człowieku"?. Poza tym każdy Bóg jest dobrem, nie tylko Jezus. więc dlaczego nie "można pokochać Boga w człowieku"? No i co z tymi , którzy wierzą w Buddę, albo innych bogów? Mają omijać takie wiersze?