Zdradzona (wiersz)

klimat jest- ale coś mi tu nie gra- wrócę jeszcze:)

powiększ czcionkę , dobrze ?

Fajne to, mijalność, samotność, smutek, a wszystko to ubrane w ciekawe metafory. Mokra chusta niedowierzań tylko brzmi infantylnie, nie chcesz nad tym pomyśleć?

Łojej. Ja rozumiem, że to o doświadczeniach cokolwiek paskudnych, ale przynajmniej od połowy w dół zbudowałeś wiersz na mętnym roztworze z wytartych, potocznością akurat się nie broniących, słów. Mdły to roztwór i nieciekawy. Mam na myśli chustę niedowierzań albo tę zagrywkę z nadzieją. Nadzieja jest już totalnie poetycko wyprana, zabawa pierwsza - nie ostatnia w umieraniu - to już nic ciekawego. Puenta - niczym krzykliwy ptak? Na pewno w ten sposób? Można by potraktować "niczym" - że nic stanowi - wtedy byłoby o wiele ciekawiej, jednak kontekst na takie potraktowanie w tym przypadku nie pozwala. I jeszcze to pomieszanie czasów przechodzące w ogólniki - jakiś chaos się wdarł. Z tego wiersza biorę tylko dwie pierwsze strofy.

Jednym słowem, dla Estel nie ma nadziei. :)

To nie jest dobry tekst, ciamciaramcia - za wybaczeniem. Dużo słów, mało treści i ciągle o tym samym. Już po drugiej strofce ma się wrażenie, że wiemy jak się wiersz zakończy. Temat również rozczarowuje, nie jest pokazany w nowy, zaskakujący sposób. To tylko wielokrotne powtarzanie tego samego przy doborze innych słów.