Panie proszą panów (wiersz)

 

(z rozpoczętego cyklu pt. woda, ogień, ziemia ziemia, powietrze i kobiety)

 

dla IzAnny T.

 

 

 

1.

 

Izabela musi wierzyć –

IzAnna wierzy –

a podchodzi mnie tak

Mucha jest w stanie zatrzymać pociąg

na ułamek sekundy przy zderzeniu z szybą

Parafraza ma płeć!

Opinia ma płeć!

Przemoc ma płeć!

 

do rymu

tra la la

lanie po

du pie!

lanie po

du pie!

 

a dobra pani

może ucieknie dziś z pracy

i wpadnie w moje wiersze

 

do rymu

tra la la

lanie po

du pie!

lanie po

du pie!

 

tancerko w rozkładzie

w przekładzie

tam za tartakiem

gdzie się pije wódkę

już ci szlifują parkiet

z doskoku

roztańczona możesz już

odkładać się jak prąd w kolanie

 

za wiersz

z dedykacją jest dopłata

wolno ci ją włożyć

 

w płaszcz oparty o ścianę

 

od progu

zalatuje kocim

dopełniaczem

 

a gdy wszystko wymyka się spod skóry

i nie kończy jedynie stłuczonym talerzem czy guzem

czy nie powinniśmy się kochać tuż pod ziemią?

 

 

2.

 

chyba że pójdziemy się całować

na umór

do znoju

 

wiesz

z opadającej gałęzi wzlecą ptaki

wiem

 

tym co zbierzesz z ziemi

możesz nakarmić siebie i innych

 

zbieranie powoli prowadzi do pamięci

 

wiesz

jeśli są we mnie drzewa

jeśli są we mnie drzewa które trzeba ściąć

dbaj o ptaki

 

chyba że pójdziemy się całować

na umór

do znoju

 

 

3.

 

teraz gdy wszystko wymyka się z rąk

nauczę cię chrapać

aby nikt inny nie zasnął przy tobie

 

dowieszę ci do języka

swój jak kotwicę

 

jak klaun stojący na jednej nodze

przypomnę ci –

 

jak w roku 1918 podczas światowej epidemii

pierwszy raz upuściłem twojego misia

Jimmy może szeptać ci to nocami na uszko

 

ale prawda jest taka

że ta hiszpanka była wielce zajmująca

plusz to pamięta

 

ostatni taniec

 

 

                                                                                               7/8 marz 2013