W stacji kosmicznej

 Gdzieś w pustce, pustce kosmicznej, gdzieś gdzie nie dotarł jeszcze nikt. W zamkniętym pomieszczeniu, z grawitacją sztuczną. Trzy osoby siedzą, napój popijają. Na ich twarzach ogromne znużenie widać. Nie świadczy to o morale załogi najlepiej.

Osobnik 1 stanowczo: 
Dłużej tu nie wytrzymam. Czas wlecze się strasznie dziwnie. Tak, że nawet przestałem go czuć..

Osobnik 2 ironicznie:
Ale przecież jesteśmy pionierami, osobami, które jako pierwsze przeleciały takich kawał drogi. Musimy wytrwać! Ile razy jeszcze będziesz to powtarzał Hans?


Osobnik 3 spokojnie:
Dopóki Wam się w łepetyny nie wbije. Wystrzelenie się w Arktyce było równoznaczne z samobójstwem - drogą bez powrotu. Nie wrócicie na Ziemię, bo zostaniecie oskarżeni o zbrodnie w Auschwitz. Żadna ODESSA już nie pomoże nam. Prędzej wystrzelą takich półgłupków jak Wy kosmos ponownie.(po chwilowej pauzie) W jednoosobowej kapsule.
łagodnym tonem
Błagam Was, pionierów. Wytrzymajcie jeszcze z rok ziemski. Musimy wytrwać by stworzyć coś co blaskiem przysłoni wszystko co na Ziemi powstało.

Osobnik 1 skwaszona mina:
Masz rację, Herr Hans. Wyjścia nie mamy. Ja zostaję no i żywię nadzieję, że rzeczywiście dokonamy czegoś co będzie przepiękne, a ludzkość z tego dumna będzie.

Osobnik 2:
Nie za wzniośle Martin? Ja też zostaję. My SS-mani musimy się trzymać razem, bo nas te komunistyczne świnie pozarzynają. Kiedy zrobimy to arcydzieło... zamyślił się To dokończymy zagładę żydowskich ścierw. Chyba nikt nie ma nic przeciwko?

Osobnik 1:
 Steffen, na mózg Hitlera, ty jesteś genialny w swym pomyśle! Przysięgam, iż pomogę Ci w tym najpiękniejszym czynie naszego życia. Wszyscy podludzie martwi, wielki Lebensraum. Chodzą słuchy, że jak się dokona największej zagłady w historii, to nasz genialny Fuhrer zmartwychwstanie. 

Osobnik 3 stanowczo :
Wyraziłem się jasno, to droga bez powrotu. Nie wrócicie na Ziemię, choćby Hitler zmartwychwstał.

Osobnik 1 z dużym zirytowaniem:
Herr Hans, jak pan mógł nam to zrobić! Dowódca ma podtrzymywać morale podwładnych i wynagradzać ich(dając na przykład jednego pięknego Żyda do zabawy) za służbę, a nie ich dołować. Zarówno ja, jak i Herr Martin, czujemy się głęboko u r a ż e n i.

Osobnik 3:
Uwzględnię to w raporcie.