chłopcy zza żaluzji. wstęp (opowiadanie)

Nie. Nie jesteśmy małżeństwem.

Co dziesiąty żonaty mężczyzna okazuje się kutasem. Co dziesiąty w Polsce. Pieprzony patriotyzm z dolnej półki. Informacje poparte danymi liczbowymi wydają się być bardziej wiarygodne. Są?

Nigdy nie będziemy małżeństwem.

Bezprzewodowy czajnik, z filtrem double action, przemiłym dźwiękiem oznajmił, że woda jest zagotowana. Słońce rzucało blady promień na kuchenny stół przypieczętowany obecnością genetycznie zmodyfikowanych jabłek i filiżanki z kawą rozpuszczalną. Zagrożone gatunki porannych myśli zwisały beztrosko z parapetu, czekając na wyginięcie. Ten idylliczny obrazek zaburzał tylko mężczyzna lawirujący między cynizmem a kuchenką.

Szlag by to trafił.

Podwinięte rękawy grafitowej koszuli ukazywały lekko umięśnione przedramiona. Mocno zarysowaną szczękę pokrywał trzydniowy zarost. Powoli podniósł do ust filiżankę z kawą. Gorzka. Bez mleka.

Nie byliśmy małżeństwem w tamten piątek.

Z salonu dobiegał dźwięk włączonego od rana telewizora. Przesłodzone ptaki przeszkadzały niebu w granatowej eudajmonii. Utrata ostrości.

Tańczę z gwiazdami. Śpię z gwiazdami, śpiewam. Rzygam z gwiazdami. Na lodzie. Gwiazdami...Nie o tym przecież myślałem.

Otworzył wieko laptopa i zaczął przeglądać niedokończone projekty. Czekały na dopracowanie od kilku wieków. Szybko minęło. Skończy następnym razem. Z przyzwyczajenia otworzył pocztę. Tę prywatną. Służbowa dawno przestała go interesować.

Skrzynka odbiorcza. Pusta.

I ślubuję ci...