* * * [A chociaż to był kamień wesoło siedliśmy]

A chociaż to był kamień wesoło siedliśmy 
I jako chlebem spólnie dzieliliśmy 
Każdy trzymał go w dłoniach, rozgrzewał oddechem 
Umiękczał słowem, smarował uśmiechem 

Aż stał się cud - gdy w skale zapachniało zbożem 
I granit ciało gorące otworzył.