Ballada o drzewach (wiersz klasyka)

A chociazby je pocięli piłami

A chociazby je kładli pokotem

Nikt nie powie

- Drzew zabijać nie wolno -



Oto znowu są przy nas

W ciemnym mieście

Stołki o jelenich nogach

Deski szaf huczące od wiatru

Kredensy z grubych sosen

Kredensy co są jak żubry

Zamknięte w strasznych ścianach



Nikt nie powie

- Drzew nie wolno palić -

Nowe lasy powstają w piecach

Gromy świerków w burzy

Muskularne wiązy



Nikt nie powie

- Kochajcie podłogę -

Ale bieleja od ługu

Podłogi - słońca naszych mieszkań



Oto znowu są przy nas

Torturowane przez drwali



Z rozrywanych piłami jest stół

A przytulcie się wieczorem do stołu

- Już łopatą gałęzie odlatujące w niebo

Korniki postukują jakbyś powiadał

                       maleńkie "zdrowaś"...





                                Autoportret z bykiem, 1960