Wielki Odkrywco Wyobraźni (wiersz klasyka)

 
Wielki Odkrywco Wyobraźni
na rybiookich wsparty kołach.
Nadeszła już najlepsza pora
byśmy zaczęli żyć w przyjaźni.
Twórco czarnego pomidora.
 
Potomku naprężonej procy
pióropusz spadł z twej dumnej głowy
więc się podzielmy do połowy
bo ja go dziś znalazłem. W nocy.
Tyś w swym ogrodzie sadził sowy.
 
Pod wspólnym stańmy pióropuszem.
Nie trzeba nawet gasić światła.
Głowy szczęśliwych kapeluszy
trącać się będą w głuche uszy.
Aż szabla z ręki ci wypadła.
 
O samolubny Władco Hecy!
Chcesz sam podglądać nogi świata.
Chcesz sam żyć wiecznie wiekiem dzieci
a mnie na ziemię - kiedy lato
przechodzi w szare oko sieci!
 
Wielki Odkrywco Wyobraźni
tak nie będziemy żyć w przyjaźni.