Ty nie giń marnie (wiersz klasyka)

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Ty nie giń marnie...

Ty nie giń marnie, gdy w serce cię rani

zabójczy grot:

ty nie uciekaj do cichej przystani,

gdy ryknie grzmot.

Niech się uczucia po uczuciach kruszą!

W kraj myśli idź -

z umarłym sercem, ale z żywą duszą

wszak można żyć.

Niech na bałwany piętrzą się bałwany!

Niech pęka łódź!

Na jednej desce łodzi zdruzgotanej

toń można pruć.

Dumny zwycięzca w walce z sercem swojem,

wyższy nad gmin

dzielnie z losami prowadzonym bojem,

sięgaj po czyn.

Raz powalony, ty się nie poddawaj -

jak ranny lew,

tym potężniejszy, tym zuchwalszy stawaj

wszystkiemu wbrew

Dodaj do ulubionych

Tweetnij

przysłano: 5 marca 2010

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Inne teksty autora

Lubię, kiedy kobieta...
Kazimierz Przerwa - Tetmajer

tomik Nie wierzę w nic
Kazimierz Przerwa - Tetmajer

Podczas wiatru z Tatr
Kazimierz Przerwa - Tetmajer

Marsz zbójecki ze Skalnego Podhala
Kazimierz Przerwa- Tetmajer

Ja, kiedy usta
Kazimierz Przerwa-Tetmajer

A kiedy będziesz moją żoną
Kazimierz Przerwa-Tetmajer

"EVVIVA L´ARTE!"
Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Ty nie giń marnie (wiersz klasyka)

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Ty nie giń marnie...

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Inne teksty autora

Zgłoś obraźliwą treść