Być może po to,aby poczuć,jak (wiersz klasyka)

"Być może po to,aby poczuć,jak"

być może po to,aby poczuć,jak

srebrzysta ryba jej nagości

uderza mnie rozkosznie ostrymi płetwami,

moja młodość zmierzała ku niej przez lat tyle

i może po to,aby w sidłach zadrżał ptak

tak nieśmiałego podobieństwa między nami,

przeszedłem tyle krain,by wreszcie zagościć

w jej młodym przyzwoleniu.

                             I jeśli w tej chwili

ktoś mnie słyszy - niech o mnie z litością pamięta:

o tym,że przez las cudów kroczyłem samotnie,

zaszyty w jego bezludnych ostępach,

że moje stopy poznały stokrotnie

każdą z dróg,czy to prosta była,czy pokrętna,

i o tym jeszcze,że ona jest piękna

tłum. Stanisław Barańczak