Kiedy Bóg tworzył pana Messerina... (wiersz klasyka)

Quando Dďo messer Messerin fece

Ben si credette far gran maraviglia,

Ch’ucello e bestia ed uom ne sodisfece,

Ch’a ciascheduna natura s’apiglia:

Ché nel gozzo anigrottol contrafece,

E ne le ren giraffa m’asomiglia,

Ed uom sembia, secondo che si dice,

Ne la piagente sua cera vermiglia.

Ancor risembra corbo nel cantare,

Ed č diritta bestia nel savere,

Ed uomo č sumigliato al vestimento.

Quando Dio il fece, poco avea che fare,

Ma volle dimostrar lo suo potere:

Sí strana cosa fare ebbe in talento.

Kiedy Bóg tworzył pana Messerina…

Kiedy Bóg tworzył pana Messerina,

Myślał, że tworzy arcydzieło jakieś,

Co wielu istot cechy w sobie spina,

Bo jest po trosze człekiem, zwierzem, ptakiem:

Tak przypomina wolem pelikana,

Lędźwie ma lędźwiom żyrafy podobne,

Zaś po człowieku jego twarz nalana,

To purpurowe oblicze nadobne.

Ponadto śpiewem przypomina kruka,

Pod względem wiedzy najprawdziwsze zwierzę,

Człowieka poznać głównie po ubiorze.

Wiele wysiłku Bóg w niego nie włożył,

Lecz chciał pokazać, co umie, jak wierzę:

Przeto Mu taka właśnie wyszła sztuka.

przełożył Maciej Froński