Doświadczenie śmierci (wiersz klasyka)

Reiner Maria Rilke 

Todes-Erfahrung

Wir wissen nichts von diesem Hingehn, das
nicht mit uns teilt. Wir haben keinen Grund,
Bewunderung und Liebe oder Hass
dem Tod zu zeigen, den ein Maskenmund

tragischer Klage wunderlich entstellt.
Noch ist die Welt voll Rollen, die wir spielen.
Solang wir sorgen, ob wir auch gefielen,
spielt auch der Tod, obwohl er nicht gefällt.

Doch als du gingst, da brach in diese Bühne
ein Streifen Wirklichkeit durch jenen Spalt
durch den du hingingst: Grün wirklicher Grüne,
wirklicher Sonnenschein, wirklicher Wald.

Wir spielen weiter. Bang und schwer Erlerntes
hersagend und Gebärden dann und wann
aufhebend; aber dein von uns entferntes,
aus unserm Stück entrücktes Dasein kann

uns manchmal überkommen, wie ein Wissen
von jener Wirklichkeit sich niedersenkend,
so dass wir eine Weile hingerissen
das Leben spielen, nicht an Beifall denkend.

24.1.1907, Capri

Doświadczenie śmierci

O tych odejściach, których nasz los nie obchodzi,

nie wiemy nic. Nie ma powodu, byśmy

okazywali miłość, nienawiść lub podziw

śmierci, którą odkształca w sposób tak wymyślny

tragicznej skargi maska i żałoba.

Świat jeszcze pełen jest ról, które gramy.

Dopóki nam zależy, czy się podobamy,

gra także śmierć, chociaż się nie podoba.

Lecz gdyś odchodził, zabłysło na scenie

pasmo rzeczywistości przez tę szparę,

gdzieś zniknął: zieleń prawdziwej zieleni,

prawdziwy promień, las, któremu dałeś wiarę.

Lecz gramy dalej. Ciężko, gorzko wyuczone

recytując, z gestami, z minami niekiedy;

lecz życie twoje od nas oddalone

i usunięte z tej naszej komedii

może nas najść jak wiedza o doznanej

rzeczywistości, spadając wśród blasku,

tak, że możemy na chwilę porwani

istnienie grać nie myśląc o oklasku.

 przekład Mieczysław Jastrun