Zakochana

Rainer Maria Rilke

Tak jest. Tęsknię do ciebie. Jak potok zbudzony,
sama się sobie wyślizguję z rąk,
bez nadziei, bym zmogla to, co od twej strony
idzie mnie zamknąć, jako niecofniony,
mocny, niezłomny i wyroczny krąg.

...lata one: o, jakże bez drgnienia!
Nic, co by zwało - lub targnęło ster, -
cisza ma była, jak cisza kamienia,
po którym źródło toczy senny szmer.

Ale dzisiaj - z tej wiosny nawałą
coś mnie z wolna lekko odłamało
od bezwiednych moich ciemnych lat.
I coś ciepłe odkrzepłe me ciało
komuś w ręce litościwie dało,
kto nic nie wie, czym był ten mój świat.

(tł. Józef Jankowski)

Inne teksty autora

Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke