Dwa słowa (wiersz klasyka)

Gdy sam na sam z tobą siedzę,
Nie mam czasu o nic pytać:
Patrzę w oczy, ustek śledzę
Chciałbym wszystkie myśli czytać
Wprzód, nim w oczętach zaświecą;
Chciałbym wszystkie słówka chwytać
Wprzód, nim od ustek odlecą.

I nie potrzeba tłomaczyć,
Co chcę słyszeć, co zobaczyć:
Rzecz nietrudna i nienowa,
Moja luba! te dwa słowa:
»Kocham ciebie! kocham ciebie!«

Innego nie chcę widoku,
Kiedy z tobą będę w niebie;
Tylko niech te dwa wyrazy,
Napisane w twojem oku,
Odbite po tysiąc razy,
Widzę wszędzie wkoło siebie.

I innej muzyki w niebie
Nie chcę od wschodu jutrzenki
Słyszeć do zachodu słońca:
»Kocham ciebie! kocham ciebie!«
Dość mi tej jednej piosenki,
Z waryacyami bez końca.