Schyłek dynastii (wiersz)

Ciekawie z tą krwią. Pewnie tam gdzieś jest osadzony schyłek dynastii. Ale ja to czytam sobie po swojemu. Nie przez Herberta :) Poza tym leżą mi wiersze z pociągami. Dostrzegam też religijny wątek przemiany i stacji. A na końcu pryska czar i nic nie ma :)

tam przy ,,spiera-'' myślnik się złączył i nie chce się odkleić.

umknęło, przepraszam:)

To nie było pisane do Herberta, Tomku. Poza tym, jeśli się nie mylę, a szczerze mówiąc wątpię abym to robił, to Herbert na pisał "Koniec dynastii", a nie "Schyłek". Pisząc to, miałem przed oczyma inną perspektywę, ale cóż, taka natura poezji.

Właściwie chodziło mi o całość. A jako, że jesteś pasjonatem Herberta, to myślałem, że coś tam przemycasz. I jako, że ja się w Herbercie nie widzę, to pewnie inaczej to odczytam :) Nie po herbertowsku

: )

Jakoś często ostatnio trafiam na wiersze kolejowe, nie wiem co się dzieje:)
Od czytania wierszy już się wie i ta wiedza to jest brzemię. Słowa ich porozrywały, wykrwawili się slowami i w imię czego? Jakiejś abstrakcji, bo słowa okazały się zapożyczone.
"umierać trzeba od stacji do stacji" - przejmuje.
Jeden z tych tekstów, które uchylają drzwi do piwnicy i wieje grozą.
Moim zdaniem bardzo udany.

Niby idzie gdzieś w górne rejestry, a sprowadza na ziemię. Umiejętnie bardzo. "oto" i to "umieranie od stacji do stacji" unoszą tekst, a zaraz udaje się to stonować, jak dla mnie świetny zabieg.