aborcja ze skrzywieniem na życie (wiersz)

mógł być - rozdzielnie - w czwartej od końca

sprawnie wersyfikacyjnie

poprawione

"swoje ciało każdą gałąź owoce dającą" - zastanowiłabym się jednak nad tą inwersją, z jednej strony wygląda to ciekawie ciało->gałąź-> owoce, ale wtedy bez dającej, ciąg skojarzeniowy i tak jest. i jeszcze dalej to drzewo z tego wersu i ten brak ocalenia z następnego: zastanawiałaś się można nad zastąpieniem ocalenia i pustki: drzewo spróchniało?przynajmniej mnie się wtedy wyobraża zarysowany kształt z rozpadającym się wnętrzem, któremu zagraża najdrobniejszy wstrząs.

"zostawili w nas ślad zostanie po nas tylko mech " - mimo wszystko mnie się nie podoba powtórzenie "nas" i "zostawienia".

" z wbitymi palcami do ud" - w uda?

ona? jeśli dziecko to ono, bo kiedy aborcja jest możliwa, nie wiadomo jeszcze jaka jest jego płeć.

nie podoba mi się także, że początek jest jako my, a dalej idzie jako ja. dla mnie to nielogiczne.

jeśli miałabym powiedzieć, co mnie uwiodło, to sposób, w jaki obrazujesz, nakładanie różnych obrazów, przez co tworzysz trzecie znaczenie. choć prawdę mówiąc przyrównanie ciała do drzewa to taki dość hmm.. powszedni chwyt, oj sama też go stosowałam :P nie wiem tylko, czy wprowadzanie poezji do tekstu obroni się jakimś uzasadnieniem. no dziecko może być jak tekst, poezja też jest płodzona, ale jednak... mamy już drzewa i ich owoce.
ogólnie to wywiera na mnie pozytywne wrażenie, jednak uważam, że redukcja mogłaby poczynić wiele dobrego.

bardzo mi pomogłaś, dzięki. chociaż nie wiem, czy tak zostanie, przewiduję jeszcze jakieś zmiany w końcówce oraz nad tym drzewem jeszcze popracuje.

mnie się bardzo podoba, ja lubię takie mroczne.Mój komentarz : troszkę za dużo tego mchu i pleśni....
pozdrawiam.

no powiem ci, że jest dobry. tylko nie bardzo wiem, w którą stonę pójść, bo tyle dróg interpretacji, żeby tu u ciebie nie zabłądzić. napracowałaś się naprawdę. gratulować.

jedno moje, ja bym intekpunkcję tu wkitrał. ale to tylko moje subiektywne.

Może się nie znam na tych wszystkich zawiłościach technicznych, ani na tym jak powinno się pisać - operować czasem, interpunkcją i wersyfikacją, ale wiesz Figa - rozpłakałam się na tych udach.

Ależ rozmach! Zostawiasz szerokie pole do interpretacji, a obrazy budujesz co najmniej niepokojące.
"kilka groszy własnej duszy tak zarabiam na słowie
co łaska nie starczy liter na całe życie
wtedy nie mam nic do stracenia co mogłabym zużyć" - poezja o poezji. Metapoezja? Do mnie takie zabiegi jak najbardziej trafiają.

co do interpunkcji to jeszcze przemyślę, jakoś mnie razi jej stosowanie w wierszach, kilka razy się na tym sparzyłam.
z tym mchem to fakt, jest go dużo, ale to dlatego, aby jego widok towarzyszył przez cały wiersz.
ciesze się eS niezmiernie, że cię wzruszył, bo wiesz, tkwiłam w przekonaniu że jeśli wzbudzam jakieś uczucia to tylko takie drażniące drugą osobę. podważyłaś to, więc mam nadzieję, że ten komentarz był szczery:P

S. masz rację, wróciłam dziś jeszcze, poczytać. współczuję wszystkim, którzy zrobili aborcję. nie wiem co to znaczy? ale mogę utożsamić się z bólem tych kobiet.
fiaga, ukłony ode mnie.:)

wow! no, no, chyba wolę od prozy, a to zdarza mi się rzadko(nie żebym poezji nie lubiła, ale...).
Nawet mam ulubiony fragment:
"dziś pewnie miałoby siedemnaście lat wszystkiego
najlepszego moje oko moja twarz moje ciało"
jeszcze raz: wow!

ja też nie wiem co to znaczy Anastazjo, ale moja aborcja (znaczy nie moja tylko w moim wierszu) to zabójstwo dziecka, które każdy nosi w sobie, to kim się kiedyś było, a teraz dorosłość niszczy i zostaje coś ohydnego i jakaś tam marność. taki bynajmniej miałam cel, jeśli chodzi o to.

tirith pisałam w dniu moich urodzin, więc jakoś mi tak wyszło z życzeniami :P

oczywiście, że szczery kochana, ciągle tu wracam, żeby się powzruszać. wspaniały popis.

spóźnione, ale serdeczne - życzenia spełnienia. :))

a dziękuję :))