kim jestem (wiersz)

kimże jestem 
w świeci kłamliwych zawiłych słów 

na dłoniach praca 
 szczęście że 
 dzieciom dobrze 

płynę w bezmiarze bez powietrza 

uciekają lata 
  scena po której drepczę nie jest łatwa 
schodzę pokonany 
 bezsilny słaby staruszek czas 

łyk na jeden raz 

woda nie smakuje tak samo 
jak wino w Kanie 

wychodzę wystrugany nieładny blady 

oklaski porażka i pętla coraz mocniejsza 
po co tutaj mój duch zamieszkał są ciekawsze miejsca