nagły atak nic (wiersz)

godzina siedemnasta dwadzieścia siedem

nic nie istnieje echem w kosmosie 

odbijam się od ścian martwa natura pożera wyobraźnię

siedzę na fotelu jak cap stary czuć mi z gęby

podobno jutro będzie zimno

jak kiedyś przed atakiem na piętro World Trade Center 

po pierwszym machu nie poczułem nic

drugi zaplótł dredy 

trzeci rozkołysał zmysły na full

muzyka 

bujam garba

stara za ścianą tłumaczy zgredowi  

by nie pił więcej z Janem spod siódemki 

plota skarży się potem że stary rozpija go 

skurczybyk nie dość że na krzywy ryj

nie wykrzywi go obróci na lewa stronę 

Amen