punk (wiersz)

czy Bóg zgadza się 
byśmy wzajemnie się nienawidzili
wojny wiatr w ich głowach niesie niepokój
podwójna natura człowieka jak schizofrenia
zaburza spokój

 świszczące kule
wiatr zimnem w twarz

człowiek walczy od narodzin
chciwość naszym wrogiem 
idę w  punk rock
wyzwalać złą energię

w dialogu

pomiędzy nami mury ale runą
jak mury Jerycha 
dmą w trąby

najwyżsi tego świata 
budują sztuczny pokój
giną niewinni w imię Boga 

jaka jest prawdziwa nasza droga
ktoś nas okłamuje trzyma w ryzach
nie zaznasz tu ciszy wytchnienia
chaos wielkich miast

zdrady nierząd 
pieniądze pozycja władz

sąsiad czeka na twój błąd 
inwigilacja jak masturbacja 
trwa chwila nienawiści 

droga idąc potykam się o grzech 
tego nie wolno słuchajcie nam powtarzają 

zamykam się w sobie 
by w rytm muzyki pobiec w dal wyobraźni 
stać się echem w lesie
stanąć nad krawędzią 
gdzie dobro miesza się ze złem

 historia zamyka kolejny rozdział
nie mogę usnąć

boli mnie
sens następstw kolejnego dnia 
który nastąpi jak niewiadoma w zadaniu

wmówili nam zło i dobro obok siebie 
konkrecją wielkich koncernów

idę po mieście cicho nareszcie
sunę powoli szlifując dłońmi kieszenie
zapalam papierosa nie wiem o czym myśleć gdy

wszystko  zakłamane zagubione

znieczulica aż ściska w środku
brak gorąca serca miłość i z niej drwią
cwani jegomoście w  mroku internetu

nowe pokolenie szkolone do samozniszczenia