ostatni wiersz (wiersz)

pokochałem skromną

 nieśmiałą dziewczynę

biegliśmy polem łąką lasem

przestańmy życia nam braknie

zawsze razem jak ziemia i niebo

na zewnątrz skryci jak nietoperze 

w jaskini duszy w zakamarkach ciszy

jak krople rosy na trawach rankiem w lecie

w nocy niczym świetliki w dyskotece

ciało przy ciele jak w szyku żołnierze 

na odwagę łyk zimnego na dreszcze 

gdy szeptała miłe słowa w rytmie muzyki

szepty szmery dreszcze po głaskanie

ciepłej dłoni głębokie spojrzenia 

oczy pełne jak woda w studni

głębie jak oceany których nie widziałem 

wzburzone fale emocji sztormy w głowach

szukam sercem serca 

znalazłem swoje wiersze uleciałaś

z dymem  płonęły słowa duszy której nie ma

zostawiła kilka myśli pełnych refleksji 

znajdziemy się tutaj dziś był błąd 

jutro zbudź się tuż obok  

poczuj ciepło dłoni kocham cię