kwiaty na poddaszu (wiersz)

w pokoju na poddaszu 
przekwitały nadzieje wspomnienia
promienie słońca patrzyły przez małe  okna 
czas zamykał trzaskał drzwiami

każdego poranka samotny staruszek
spoglądał w lustro patrzył na  historię

herbatę pił 
palił fajkę

siwy dym błądził po poddaszu

wypełniał zapełnioną hiperprzestrzeń 

aksamitnymi perfumami i naftaliną z szafy

 zapach dębowych mebli

przysiadał przy biurku

czytał wiersze

nieprzeczytane listy

wyczekiwał listonosza

co parę groszy
zawsze pierwszego przyniesie

kukułka postarzała się
czas się spóźniał 

zegar wymagał naprawy

dziadek zbyt stary

z każdą chwilą umierał

cofał wskazówki

chwytał dzień póki sił

laska podpierała  punkty trzy 

nikogo nie znał

 może nie pamiętał 
cieszył się gdy ktoś go odwiedził

zostaną po nim kwiaty na poddaszu
puste koperty listy nie wiadomo do kogo

wiem że

 staruszek żyje w świecie innych barw