Płaczę bo wiem, że jesteś (II) (wiersz)

Bez tchu i wichru

Ośmielony blaskiem

w Twoich ramionach spamiętany żyję

temat cudowny temat pastelowy

otwierasz usta szukając słów

dobrych

Jesteś w jesieni

moim ocaleniem

żyje mi w Tobie

kłębek cudowności

A jeszcze białe

łzy najprzezroczystsze

i światły kamień dobrego rozumu

Tam jesteś
i trochę już we mnie zakwitasz

mówisz że zgodzisz

tak nowe emocje

Emocja jasna

emocja pragnienna

. . .

by tworzyć życie

musimy zrozumieć

Płocha i lekka

jest moja piosenka

chodzę po mieście

i rozmyślam krwawo

twarz moja w dłoniach

Twoich cudnych płynie

i nie chce rdzawo

meandrować w ciemność

ale już drzewa

nagie akwedukty

zstępują z perlisk

w dobrą cichą dal