Mikro-wymiar (wiersz)

kiedy zwijam się w rulon do mikro-wymiaru
w standardzie unicode,
schodzę materii z oczu. 
popiersie mam w pliku
ze znaków i antraktów.
pochylasz się wredna nad moim uchem
i szepczesz:
"mam prawo do odczytu".
tutaj  mnie nie ma?
ukryty w widoku wspólnego katalogu
odkładam się 
w twoich zaplanowanych tatuażach,
na udzie rysujesz więc trzy kreski
i wyświetlasz mnie 
za pomocą apki
na epidermie twego sensorycznego pożądania.
łyska elestan-LYCRA. 
w okolicach manszety 
czuje się jak 
przeinwestowany banknot.

martwi mnie,
filigranistyka twych uprzednich znaków na ciele.