Ambrozja (wiersz)

Opowiem wam o śmiejących się ludziach
O oczach pełnych gwiazd
I słonecznych dłoniach
Pokażę wam świat barw, dźwięków, drgań
Świat spod ziemi
znad ziemi
spomiędzy szczelin

Bo istnieje

Planeta
na planecie

gdzie promień rozbija się
na krawędzi
dając obraz geometrycznej tęczy

tam w zakrzywieniu
między blaskiem i cieniem
w usta wkłada się
jabłka
zerwane z czereśni

ludziom

zamkniętym w drgającej nadrzeczywistości
motylich skrzydeł

posiadających
w podzielonych
na tysiące serc
dłoniach

kwiat

nasączony
barwiącym
śmiechem

Szczęście