Żelka (wiersz)

Forma - 3 zwrotki, z czego pierwsza sześciowersowa, dwie następne pięciowersowe, puenta zawarta w jednym wersie.
Co sprawiło taki wybór formy?
Tym bardziej, że w pierwszej zwrotce pojawia się
"nasączona jak gąbka na chwiejnych nogach"
co można uczynić wersem wstępnym, jaki wraz z ostatnim wersem zamknie w klamrę całość wypowiedzi poetyckiej.
W ten sposób autorka nada formę, zachowa trzy zwrotki po pięć wersów każda.
Jaką rolę spełnia w wierszu wyrażenie " kształtuje drogę do domu"?
Gąbka na chwiejnych nogach kształtuje drogę do domu - tu następuje uskok w przekazie, jest porzucona fraza o gąbce, fraza o drodze, żadnego nawiązania, więc odbiorca zaczyna jeszcze raz, tym razem od " wyrwanych dni", po których są obrazy scen z życia rodziny.
To wszystko na marginesie, bo w wierszu sporo dobrego, wyczerpuje podjęty temat, odsłania drzazgi z życia "Żelki".
Pozdrawiam :)
Elm

Bardzo dziekuję za konstruktywny komentarz. Przyjrzałam się wymienionym przez Ciebie frazom, przyznając Ci rację. Nie wiem, czy wiersz, który ukarze się w almanachu pokounkursowym można poprawić? Jeśli tak, na pewno to uczynię.

Serdeczności inCrudo.

Serdeczności Anastazjo.
:)

Jedynie to:

''na twarzach dzieci/gotuje obiad''


Zbyt przewidywanie w tej narracji.

Nie rozumiem braku autoryzacji dla wiersza "Żelka".
Co Opiekun chce wyrazić pisząc "Zbyt przywidywanie w tej narracji"?

O patologiach można mniej kawonaławowo. Poza tym za dużo prozy.

Czytałem lepsze Anastazji.

aha, tam jest literówka

*przewidywalnie

I co z tego ma wynikać?
To pański problem, pańskie oczekiwanie czy też wymuszanie czegoś na autorce przez wstrzymanie autoryzacji.

Wiersz "Stąd" jest kupką prozy, "kawonawałowym", nudnawym wynurzeniem w temacie niewiele mam do powiedzania, a jednak uzyskał autoryzację, chociaż osobiście uważam, że to pomyłka i klepanie się opiekunów po pleckach.

Mam swoje kryteria i nimi się kieruję.

Podawanie mojego tekstu jako przykładu jest absurdalne, nie tylko z racji tego że nie mogę się obiektywnie odnieść do jego wartości, ale i tego że go nie puszczałem. Więc coś tu nie halo z komentarzem powyżej.

"Halo" "halo" skoro argumentem do braku autoryzacji dla przyzwoicie napisanego wiersza jest wyraz "kawonawałowo" - to raz,
A dwa - wolno mi porównywać i pytać o wiersze.

Od kiedy opis i pierwsze tło wypowiedzi nie tyle dosłowne, co operujące wierną odsłoną szczegółów są czymś, co skreśla wiersz?
To, że kierując się swoimi kryteriami nie odkrywasz drugiego tła nie jest problemem autorki wiersza.
Ogrom wpółczesnych tekstów poetyckich operuje opisem tak, by poetycka wypowiedź stanowiła miniaturę prozy. W ogromie tych utworów oprócz opisu pozornie nie pojawia się nic więcej, odbiorcy dany jest obraz, a autor sprawia wrażenie wycofanego, stojącego obok scen, a nawet za sceną. Wiersz "Żelka" ma wszystkie atuty potrzebne do uzyskania autoryzacji.
Czym innym jest postawienie autorce pytań, zgłoszenie uwag, a czym innym odmównienie autoryzacji tam, gdzie nie można postawić konkretnych zarzutów.

To jest materiał na opowiadanie i nie ma co się oszukiwać. Ja swoje zarzuty uważam za konkretne. A swoja drogą czym innym jest porównywanie tekstów, a czym innym komentarz w drodze rewanżu i zarzuty o kolesiostwo.

Jeśli ktoś nie chce zrozumieć, to i tak nie zrozumie. Nie zamierzam nikomu nic na siłę udowadniać.

W rewanżu niby za co? Nie mam żadnego interesu w tym, by na siłę bronić, albo ujmować.
Wręcz przeciwnie - jak znam realia to jz nas dwojga ja odczuję skutki tej wymiany, tak za własne zdanie, nie zaraz, nie natychmiast, to po chwili, tak to działało, i działa nadal.

Dwa prównywalne teksty poetyckie, dwa wiersze tak napisane, że pod każdym można napisać to samo, iż są materiałem na opowiadanie - jeden przechodzi sito autoryzacji, drugi nie.
Co mam myśleć? Mam skłamać, że w tym wierszu jest masa rażących błędów, a tamten wiersz napisany tak ekstra, że mucha nie siada?
Otóż nie, są to wiersze porównywalne, i żaden z nich nie powinien tkwić w niszy bez autoryzacji.

Wiktorze, nie będę się stawiać, uważam tylko, że ten wiersz jest lepszy od innych (moich).

inCrudo - dziękuję.