TAK BYM chciała latać (wiersz)

PANIE

tak bym chciała latać
Boże - wznieść sie w przestworza
Wiatr z jutrzenką swatać

Płucem chwytać poranka przebłyski
Jaskółki ścigać i wróble
W sekundę chłonąć Beskid Mały i Niski
Boże.......


A może...
kochanką Stanisława być może,
czekać w wieczorami w tiulach i atłasach
topić z nim w królewskie łoże

całować bez pamięci rozpalone dłonie
od pieszczot gorących umierać powoli
i muśnięciem drażnić rostęsknione skronie
Może....

Ach Panie!
A gdyby tak arystą zostać -
barwą oddychać, jak tlenem
natury błędom łatwo sprostać...

z ołówkiem wstawać świtem jeszcze
do północy kreślić kontury
jednym zaklęciem świat zmieniać na lepsze


Ach Panie
Gdyby mieć pieniędzy, niczym wody w kranie
Ścianami dolarami wykładać
I w najdroższym się kąpać szampanie

A gdyby mieć pałac ze złota
szeroki i wielki jak wyspa
diamentów tyle co po deszczu błota


Ach Boziu Kochana!
gdybyś mnie choć magiem uczyniła
pozwoliła wodą i ogniem władać
wulkany burzyć i tłumić - bym była szczęśliwa

słońcu się śmiać i obracać bym kazała
jednym skinieniem niebo ruszyła
bym czyniła, co tylko chciała


A gdyby mi los przeznaczył
Na plaży brzegu mieszkanie
wśród fal lazurowych, gorących jak siarka
gdze każdy dzień - ponętne czekanie....

a gdyby dał....
tonąć w piasku żółtym jak słonecznik
między palmami z cieniem dzielić marzenia,
gdzie nie wejdzie żaden bezecnik

OCH!
By choć raz zobaczyć Czackiego i Kruczą!
Saski i bruki kamienne,
co spomiędzy kopyt serenady nucą..


Spod witryn i mansard ulice wypełnić dorożkami
Powąchać Marszałkowską i Sienną
Dachów kopuły wytulić słowami........

10.10.1998