pigmeje (wiersz)

Mówcie!

Czytam sobie nieszukanie dalsze, czytam sobie uzmysłowienie, że się właśnie znalazło, że dalsze szukania nie naprowadzą na nic lepszego i czytam jeszcze, że można nauczyć się bycia razem i zrozumienia, i że takie zrozumienie jest ważne, najważniejsze. I jeszcze takie "Razem zestarzejmy się" sobie wyczytuję tutaj. Się podoba.

najbardziej puenta:)

Dla mnie tak średnio, głównie przez takie szczególne frazy psujące momentami ładną kompozycję

Początkowe trzy wersy całkiem (tylko nie wiem, czy potrzebne "pierwsze" przy sznurówkach. Gdyż użycie słowa "sznurówki" samo w sobie kojarzy pewną "pierwszość", nawiązuje do dzieciństwa, wiązania butów itp. słowo "sznurowadła" imo by już tego nie oddawało),
ale już ten:
"nawet tynk ścianę porzucił - rozebrana płakała wilgocią"
Mi się po prostu nie podoba (ze względów estetycznych, że tak powiem), co więcej, nie widzę dla niego uzasadnienia. Pewien rozkład jst już umiejscowiony w wersie powyżej, nie sądzę, ze jest potrzeba akcentowania tego jeszcze bardziej, zwłaszcza frazą dosć jak dla mnie niezgrabną, zwłaszcza bije po oczach używające ogranej konstrukcji: "płakała wilgocią". (Ogranej bo płakanie czymkolwiek, imo zużyte).


Druga na moje najgorszym kawałkiem tekstu. Pierwszy wers po prostu jest wręcz śmieszny.
Ostatnie zdanie:
"a wyjść trudno kiedy buty nie są do pary" jakoś ratuje, bo frazka ciekawa, chociaż przydałoby się jej lepsze towarzystwo.


"lecz gdy mi słowa na język nawlekasz
z tym swoim łaskawym i świętym uporem"--> tu trochę przeszkadza inwersja, a także dopowiedzenie w postaci "ten swój" ale takie ułożenie wyrazów tworzy piękny rytm, szkoda, ze nie jest kontynuowany w dalszej części strofy, bo w kolejnych wersach już sie gubi.

Co do puenty:
W wydźwieku całkiem, ale
"byśmy mówić zaczęli"--> brzmi trochę podniośle, (inwersja+ "byśmy"), osobiście widziałbym to "żebyśmy zaczęli mówić"


Tyle moich przemyśleń, jeśli jakieś skargi czy polemiki to jeszcze zajrzę;)
Pozdrawiam
E.

Ja bym jednakowoż zostawił "byśmy mówić zaczęli". Mam nawet wrażenie, że mniej sztucznie brzmi niż wersja zaproponowana przez Eliata. Ale to zapewne prywatne naleciałości językowo estetyczne <sic!>.
Puenta, która może i trąci z lekka ograną myślą, ważna. Warto to raz w życiu powtórzyć, że rozmowa wychodzi jednak poza otwieranie ust. I dobrze, że się do tego ustosunkowujecie. Tym bardziej, że nam ostatnio gaduł niemówiących narosło...

Za to wers z "uporem" za Eliatem. Ciekawiej zabrzmi.

A druga strofa, to faktycznie przegadanie jakieś... Egzaltowane... Nawet te buty nie do pary.

Wiersz można puścić, ale moi drodzy: dużo w nim jeszcze do zrobienia. I mam nadzieje, że ta Wasza wspólna poetyka nas jeszcze kiedyś miło zaskoczy.
Pozdrawiam!

Ponieważ ja tu dziś z lekka jestem skazana na samodzielne decyzje... dajcie mi trochę czasu na przemyślenia:)

dajcie znać, kiedy już zakończycie wszelkie edycje

To co wydawało mi się do poprawienia poprawiłam :) myślę, że edycji starczy.

no to lecimy z tym na pierwszą wreszcie

Dziękujemy :)

ocena bez mędrkowania:)

...kapitalne...!!!