bez nazwiska (wiersz)

to nic że w jej świecie nie dzieje się
zbyt dobrze ciekawe kiedy
spojrzałaś w jej oczy i odkryłaś
to co widać w potłuczonych szybach

pierwszą litera jej nazwiska jest p
ostatnią
niewiadoma znienawidzona

czyżbyś nigdy nie usłyszał:
sieroty i wdowy cieszą się
szczególną łaską u boga

który jest
krwią

bywają dni gdy upija się bólem
łamiącym kręgosłup na pół
przepoławiającym serce
nie tylko w jej piersi

bóg umarł
gra muzyka
muzyka dawnych dni

w zadymionych alejkach
noc
przebiara dłońmi
w nicości w jednej z tych
podejrzanych uliczek

lisi skowyt

przecież uciekałyśmy przed nimi
zakłamanymi psami w las tam było
cicho bezpiecznie w tym lesie kiedyś
zataczała kręgi prowadzona krokami
walca

lub innego

teraz w orbicie świadczeń
zatacza krąg od jednej ściany
do drugiej wpatrując się
w jeden punkt

trzy minuty

tak mówi jej terapeuta któremu ufa
jest młody i przystojny

trzy minuty

ale ten punkt wiruje
kierując jej wzrok uwagę
całą uwagę na obraz

rzeki
młynu
ludzi

ciążącej im pracy

co dzień
strach połowi
w ćwiartki
iloczyny przegapionych
szans