Cienie (wiersz)

Okna szybami zamknęły ciemność

światło świec ociepla poddasze

koniuszkiem zmysłów dotykam,

pełnia pod górną wargą,

byłeś tak blisko, przekonywałeś,

kobieta strzygąc włosy

swojemu mężczyźnie staje się żoną.

Świece płoną z cichym westchnieniem.

Czarny jedwab przetkany srebrem

pod dłonią miękko się układa,

skroń opadła na pierś

delikatnie pulsuje oddechem,

chwytasz zębami bluzkę… przestań,

(nie przestawaj)

Krótko po męsku, wygodnie.

Szkoda, uśmiecham się do siebie

a płomień świecy śmignął w górę

i zgasł wspomnieniem.