Obyśmy byli jak te liście jesienne (wiersz)

nie spadniemy

latanie to taki wiosenny stan

w powietrzu mamy sojusznika

który miłością pojesieniał

zatrzymujemy tajemnicę

schowaną gdzieś w ściółce leśnej

gdy dmuchamy na siebie pożądaniem

a liście ziewają

od dawna mają dość kochanków

spoglądam w Twoją jasną stronę

tę ciemną zostawiłaś trudnym chwilom

jest tam spokój

oddech końca wiosny

i chciałbym sfotografować

uścisk naszych starczych dłoni

usłyszeć chropowaty głos jesieni

znów czuć wiosenność latania