Żaglo-struny (wiersz)

zadumałeś się, chciałbyś choć na chwilę

tam wrócić, dziś możesz być tylko

myślami, czas dawno zatrzasnął drzwi.

przeszłość to niedostępna dziewica.

ciągle pamiętasz jak byłeś tam, jak

niosły ciebie na rękach wodne panny

i śpiewy błękitno-palczastych syren,

ich twarze odcisnęły się zmarszczkami

na podobieństwo łusek jeziornych, jeśli

w niepogodzie, skroplone i zmieszane

razem, stworzą mgiełkę nad żaglami.

tak burze głaszczą maszty wybrańców.

wspominasz to, znów słyszysz dźwięk

strun, które grały wtedy, gdy wiatr targał

jej włosy wypełnione twoim szczęściem.

kwiecień/maj 2014