albo nigdy (wiersz)

twojość we mnie pisze palcem na warstwie kurzu sakramentalne pytania

o meandrach przeszłości o znaczeniu teraz o zrywaniu owoców za rok za dwadzieścia lat

mojość w tobie to pierwszy krok na uporczywie wypatrywanym lądzie

i jeszcze wiatr który przycupnął świadomy swojej mocy mogącej oplątać dłonie stułą

ale niosący ze sobą zapachy i liście drzew wyznaczonych na ścinkę

oboje wiemy że teraz jest najważniejsze bo nasz Bóg to ciągłe teraz

czego mielibyśmy się obawiać jeśli łączy nas ktoś tak potężny i czuły

kiedy karmisz mnie ustami jestem zadziwiony jak Izrael zbierający mannę

o ile jednak tamci jedli do syta ja muszę uciszać mój głód goniąc ostatni autobus

stygnę z każdym przystankiem a zblazowany kierowca nie wie nawet że dźgam go słowem

ZAWRACAJ

śniło mi się że przyniosłem ci śniadanie do łóżka a ty jadłaś bez słowa

i tylko twoje radosne spojrzenie mówiło że nasze jest teraz