W szósty Dzień Matki (wiersz)

musiałam wstawić ten wiersz, choćby tylko na kilka dni.. a ptaki naprawdę krzyczały.
PS Oczywiście, trudno jest oceniać, tak osobiste teksty z dedykacją.
Dziekuję

po tym co napisałas pod tekstem musiałam przeczytać jeszcze raz. Bardzo rozmyty obraz, Marto. Są kwiaty i białe sukienki które symbolizują niewinność i dzieci jako beztroskie małe pociechy matek które zawsze kojarzą się z majem i kwiatami, taka sielanką, którą napewno teraz ma osoba dla której jest dedykacja. 'Tak cicho bolą..' ale dlaczego? Kogo bolą?
to prawda, bardzo intymny jest ten tekst, bo tylko podmiot wie i tam był, i nie wprowadził czytelnika w tę tajemnicę.

Ja mam problem z obiektywnym spojrzeniem na ten tekst, bo wiem, jak bardzo jest dla Ciebie ważny.

ja sobie tak myślę, że można by rzucać po prostu procesji, bo tak jak te ptaki krążą jak sępy, tak i tutaj pojawiłaby się pewna drapieżność - jak rzucić procesji na pożarcie. może to nie jest jakiś wybitny tekst, ale przede wszystkim czysty i dobrze, że uniknęłaś stwierdzeń o śmierci, że ona zmieniła się w tęsknotę, która mocniej wybrzmiewa widokiem dzieci tak samo ubranych. i myślę nawet, że udało mi się subiektywizm nieco na wodzy utrzymać.

Mnie również ciężko jest się ustosunkować do tak osobistego utworu, związanego z uczuciami bólu i tęsknoty - myślę, że ostatecznie rzeczowe, chłodne ocenianie takich wierszy nie jest możliwe.

myślę że takim tekstom nie powinno się w ogóle ocen wystawiać, po prostu są by wykrzyczeć emocje