bardzo polityczny wiersz o kalejdoskopie (wiersz)

w popatriotycznych czasach wszystko musi być

różowe nie przesadzam wcale

prezydentowej korale i żarty premiera

nawet pogróżki różowe wysyła się pod różowy adres

czerwień zwłaszcza przelana w nieznanych okolicznościach

jest tabu a nawet tabubu

kolorowego monopolu strzegą dwaj snajperzy

wstyd i strach przed nim – jeden lepszy od drugiego

kula w łeb każdemu kto piśnie z zachwytem o

złotej polskiej jesieni idealnej na czarną żałobę

po krwawej błonie z hukiem straconej

na zielonej ławce pod mlecznym okiem latarni

mielonka

to ona była zarówno inspiracją jak i wynikiem

współczesnego różowego terroru

z prochu powstałeś ale

obrócimy cię w mielonkę mieląc powoli

jęzorem jedwabnej propagandy twojego sukcesu

tak twojego bo to nie lada sztuka odczytać we mgle

różowej a jakże

własny nekrolog z podpisem

o czym ze smutkiem zawiadamiają bardzo dalecy krewni:

odwaga honor własne zdanie

wolność