W jesieni (wiersz klasyka)

O cicha, mglista, o smutna jesieni!

Już w duszę czas twój dziwny, senny spływa,

przychodzą chmary zapomnianych cieni,

tęsknota wiedzie je smutna i tkliwa,

ileż miłości, och, ileż kochania

umarła przeszłość z naszych serc pochłania,

z naszych serc biednych, z naszych serc bezdeni...



Zamykam oczy... Blade ciche cienie

suną się w liści posępnym szeleście -

jak obłok światło niesie je wspomnienie...

O dni umarłe! o dni! gdzież jesteście?...

Co pozostało po was?... Ach! daleko,

daleko kędyś toczycie się rzeką

szarą i mętną w głąb puszcz i w milczenie...