- Człowiek to taki zwykły człowiek
- jak pierwszy człowiek drugi człowiek.
- Różnimy się jedynie tak bardzo podobnie
- i przepadamy jak kamienie w wodę.
- Ktoś potem nas wyławia - ktoś cenny ocenia
- ile w nas wody płynie a ile kamienia.
- Od trzeciorzędu już tak rządujemu
- żądni mapy i władzy. Wojny i pokoju.
- Aż do ostatka swoich cech żyjemy.
- I doświadczeni w cyfrach i wymiarach
- figurujemy w kalkulacji świata.
- żądni mapy i władzy. Wojny i pokoju.
- Bo człowiek to jest zwykły człowiek:
- jak pierwszy człowiek drugi człowiek.
- Jeden za drugim. Krok za krokiem.
- Z wyrokiem czasu praw i nocy.
- Tak samo: przedtem teraz potem.
- jak pierwszy człowiek drugi człowiek.
- jak pierwszy człowiek drugi człowiek.