trochę włóczki (wiersz klasyka)

Więc to nie tak jak było w książkach.

Więc to nie tak jak na polanie

kwiaty w zielonej porcelanie

we włosy wpięta dumna wstążka

jak ważka gdy nad oceanem

lat naszych młodych się uniosła.

Ten kto wymyślił wiarę i dynamit

czy widzi czemu służą wiara i dyamit?

Te który pieśni pospiętrzał żarliwie

czy słyszy że brzmią one ciężko i fałszywie?

To nie tak. To nie tak jak w książkach.

Kim są moi znajomi i kim będą jutro?

Dlaczego się podaje milczenie z ust do ust?

Dlaczego ma przywódca metr sześćdziesiąt wzrostu?

Dlaczego jedni ludzie padają z pragnienia

a inni z nadmiaru wody?

Więc to nie tak. Ale za proste byłoby

popaść teraz w rozpacz. Albo umrzeć.

Więc to nie tak. Ale mamy jeszcze

pieśni. I wiarę. I dynamit.

I trochę włóczki. I trochę włóczki

z której można zrobić od nowa

zupełnie od nowa

świat.