Muchy Samochwały (wiersz klasyka)

U chomika w gospodzie

Siedzą muchy przy miodzie.

Siedzą, piją koleją

I z pająków się śmieją.



Podparły się łapkami

Nad pełnymi kuflami.

Zagiął chomik żupana,

Miód dolewa do dzbana.



- Żebyś kumo, wiedziała,

Com już sieci narwała,

Com z pająków nadrwiła,

To bys ledwo wierzyła!



- Moja kumo jedyna,

Czy mi pajak nowina?

Śmiech doprawdy mnie bierze...

Pająk... także mi zwierzę!



- Żebyś, kumo wiedziała!

Trzem pająkom bez mała,

Jak się dobrze zasadzę,

Trzem pająkom poradzę!...



- Moja kumo kochana!

(Chomik! dolej do dzbana!)

Moja kumo jedyna,

Czy mi pająk nowina?



Prawi jedna, to druga,

A tu z kąta coś mruga...

Prawi czwarta i piąta,

A coś czai się z kąta.



Pająk ci to, niecnota,

Nić - tak długą - namota!

Zdusił muchy przy miodzie

W chomikowej gospodzie.