Literatura

Puste miejsca (wiersz klasyka)

Tomasz Jastrun

Za długo trzymaliśmy się za ręce
I poranione są nasze dłonie
Zbyt wiele było słów martwych
I już nie mamy sobie nic do powiedzenia

Zamiast kwiatów rosną w naszych doniczkach
Puste miejsca o dużych liściach
Gdy pada na nie promień słońca
Prześwitują żyły i powieki

A jednak za krótko tuliliśmy się do siebie
Za mało było szeptów i krzyków
Za mało w nas ciepła dla naszych roślin
Które pną się na przekór niebytom

I skąd wokół tyle krwi zabitych malin
Tu gdzie nikt niczego nie zrywał

przysłano: 5 marca 2010

Tomasz Jastrun

Inne teksty autora

Bezsenność 1990
Tomasz Jastrun
Ziarna
Tomasz Jastrun
Zgaszony
Tomasz Jastrun
Kiedy jesteś tak blisko
Tomasz Jastrun
Jeszcze raz czułość
Tomasz Jastrun
***
Tomasz Jastrun
Brwi
Tomasz Jastrun
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca