Literatura

Tutaj korzenie tylko i liście same (wiersz klasyka)

Walt Whitman

 
        Tutaj korzenie tylko i liście same,
        Wonie przywiane z gajów dzikich i ze skraja kałuży ku mężczyznom oraz kobietom,
        Szczaw serca i goździkowe łodygi miłości , palce o bardziej zwartym uścisku niż winorośl,
        Okrzyki nagłe z gardzieli ptaków , skrytych w listowiu drzew , o tej chwili kiedy wzbija się słońce,
        Podmuchy gleby i miłości, wymiecione z wybrzeży ku wam na morze żyjące, ku wam, o marynarze!
        Jagody skurczone przymrozkiem i najświeższe gałązki marcowe , ofiarowane młodzieniaszkom 
                                                                                       włóczącym sie poprzez pola , kiedy łagodnieje zima,
         Pączki miłości ,zatknięte naprzeciw wam i we wnętrzu waszym , kimkolwiek jesteście,
         Pączki rozewrzeć się mające według odwiecznych jeno praw !
         Jeśli obdarzycie je upalnością słońca, rozchylą się i udzielą wam kształtu ,barwy ,woni ,
         Jeśli staniecie się pokarmem i napojem ,one przemienią się w kwiaty ,owoce,gałęzie smukłe i drzewa.

przysłano: 5 marca 2010

Walt Whitman


Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca