wichrowe

poszedłem dzisiaj do lasu

dopieścić swoje marzenia

by tak od czasu do czasu

odczłowieczyć się zezwierzęceniem

zającem leżałem pod świerkiem

chwytając śpiewy zieleni

sarny błysnąłem lusterkiem

rykiem ryczałem jeleni

w punkcie krwiodawstwa komarzyc

pobrano mi płyn pożądany

i nawet mi było do twarzy

w sieci pająka plątanej

padłem zmęczony na wrzosy

w na oścież otwartej polanie

wiatr tarmosił mi włosy

erotycznym muskaniem

szeptał mi cicho do ucha

śmiały moim uśmiechem

w coraz śmielszych podmuchach

po co ci bywać człowiekiem

w brzozie nade mną zapłakał

buki krzykiem rozwścieczył

a ja w pośpiechu ślimaka

wróciłem się uczłowieczyć