wichrowe (wiersz)

poszedłem dzisiaj do lasu

dopieścić swoje marzenia

by tak od czasu do czasu

odczłowieczyć się zezwierzęceniem

zającem leżałem pod świerkiem

chwytając śpiewy zieleni

sarny błysnąłem lusterkiem

rykiem ryczałem jeleni

w punkcie krwiodawstwa komarzyc

pobrano mi płyn pożądany

i nawet mi było do twarzy

w sieci pająka plątanej

padłem zmęczony na wrzosy

w na oścież otwartej polanie

wiatr tarmosił mi włosy

erotycznym muskaniem

szeptał mi cicho do ucha

śmiały moim uśmiechem

w coraz śmielszych podmuchach

po co ci bywać człowiekiem

w brzozie nade mną zapłakał

buki krzykiem rozwścieczył

a ja w pośpiechu ślimaka

wróciłem się uczłowieczyć