mieszkanie numer osiem (wiersz)

bez komentarza....

trzecia fantastyczna.
druga dobra.
w pierwszej nie leżą mi te "klasery snów nadrannych" i "drżący krzyk przebudzenia". tak se od tyłu go przyswajam.
:)

dzięki cielę, pozmieniałem trochę

powiem szczerze, że krzyk bardziej mi się podobał. Faktycznie te klasery snów to takie dopełniaczowe sidła, można łatwo wpaść w przesadę. Ale tutaj nie rażą, owszem są zauważalne i warto by je jakoś wyeliminować, ale nie upierałabym się. :) Ja inaczej bym ułożyła wersy, nie tak wąsko, szerzej trochę.
Treść jest rewelacyjna. Kiedy czytałam zabolało... Potrafisz poruszyć... i za to chylę czoła.

No tym razem mi się nie spodobało nic prócz trzeciej zwrotki, ale całość trzyma poziom; w każdym razie warsztat pozwala tekstowi pokazać się na pierwszej stronie.

Przy listonoszu aż mi dech zaparło. Spokojem zaczynasz a potem dajesz po łbie czytelnikowi. Bardzo mi się podoba.

kojąco brachu. kojąco.

Przez wzgląd na listonosza. ;)

a mi ryk leży bardziej, choć nie wiem dokładnie, jak było wcześniej.