hora noastra (wiersz)

szpaler gości malowanych

skwarem i czerwonym winem

złotem i drobnym haftem napuszony

obyczajnie hołd oddaje

pierwszych chwil statyce

wszyscy pewni że trąbka

wnet zakwili silą się na

kancelaryjną powagę ale palce

stóp już się czają pod lakierem

mokasynów i czółenek

pewne swego

a panna młoda choć ma oczy rozwarte

to za nimi ścianę krwi już w połowie

tylko swojej i rzęsami trzepie

jak gosposia fartuszkiem

po skończonej pracy

u szczytu ciszy gwizd pacnięty klaskiem

i stołki z jękiem pustoszeją bo od tańca

zaczyna się mołdawskie wesele

tylko dziecko zatracone

wśród bioder rozpędzonych wagoników

szuka w nosie potwierdzenia

sensu tej gonitwy