dmuchając na mrok (wiersz)

jedynem?

ogólnie rzecz biorąc o wiele, wiele bardziej podoba mi się od ostatnich, które czytałam [no oprócz tego przytulenie, bo to mi wciąż gdzieś w środku podzwania]. jednak tytuł to taki zbyt Emo jest, mógłbyś nad nim jeszcze pomyśleć.
fajnie, że odciąłeś się od abstrakcyjnych łączeń wyrazów. brakuje mi tu jednak jeszcze jakieś głębiny, bo na razie mamy basen ;)

literówki

Pierwsza nie podoba mi się w ogóle. To było już Domnulu. Potem dobre jest przejście z pierwszej do drugiej. Ta przerzutnia fajna. I ta druga daje do myślenia. Nie jest doskonałą przez swoją dosłowność, ale myśl frapująca. W miarę czytania podoba mi się coraz bardziej. Przeżuwania an końcu też dobre.

Podoba się połowa. Co z tym fantem zrobić pomyślę. : ) ocenię potem.

Pozdrawiam

Jedynem? Nagły atak staropolszczyzny? : >

Podoba mi się ten tekst. O zatraceniu, utraceniu, zapomnieniu i chceniu. Czyli wyeksploatowane na max, ale wciąż emocjonujące.

Wiersz budzi we mnie różne odczucia... dziwne czasem. Powiem tylko, że tęsknię za Domnulem wojowniczym. Tu w pierwszej uchwyciłam cień nawet ironicznego dosyć, ale potem oklapło. Chociaż z tym przeżuwaniem znów trochę hardziej można zinterpretować...

Jest jakiś pomysł. Nie zachwyca, ale jest.