poecie co wyruszył podbijać świat i ciągle nie zna siebie (wiersz)

                                                   Prawdziwy bohater bawi się sam.
                                                                         Charles Baudelaire

to jak wtedy gdy wracasz jesienią z lasu ręce pełne strachu
brudne dziecko zaratustry spóźniony bohater
prosto w głuchy grób ścian to też nie będzie twój dom
bo taki głos taki talent wybrzmi tylko w ciszy

chowasz twarz w martwe liście sam sobie
zgotowałeś ten los i to u samego progu bezczelnie
patrząc słońcu w twarz ja już wtedy wiedziałam

reguły tej gry są zabójcze tu nie będzie zmiłuj
śnij sny bez krzyku i trwogi nigdy
nie wyjdziesz z domu bez lęku
bo z każdym krokiem tracisz świat

tak boli człowiek bez boga